İsmi Hamdulah tı gürbüz er idi Aşıklara sadıklara yar idi Ta baştan ayağa münevver idi İnci mercan gevher la l ağlamaz mı
Açardı dükkanı gevher satardı Dertli olanlara derman katardı Dudu kumru kafeslerde öterdi Kumrudan ayrılan dal ağlamaz mı
Vara idim türbesinin başına Yüz süreydim toprağına taşına Yaktın şu sinemi aşk ataşına İsmini zikr eden dil ağlamaz mı
Sene bin iki yüz altmış üç oldu Varam dedim varamadım suç oldu Don değişti şu dünyadan göç oldu Kervanı kesilen bel ağlamaz mı
Aşık Veli m eyder derdim yüz oldu Gecinden isterdik gayet tez oldu Yaz bahar ayları döndü güz oldu Bağa gazel düşse gül ağlamaz mı |